Een rieten dak heeft niet het eeuwige leven. Na ongeveer dertig tot veertig jaar moet het vervangen worden. Ook ons dak moest eraan geloven. Daarbij hadden we meteen de kans om er isolatie onder aan te brengen en door een kleine verandering in de constructie het brandrisico te verminderen.
Het oude dak was op. De rietlaag was nog wel waterdicht, maar allang niet winddicht meer. Bij oostenwind waaide het de ene kant op door het huis, bij westenwind de andere kant op. Tijd voor een nieuw dak.
Nu zijn er twee manieren van riet leggen. De traditionele manier is dat het riet op een latten frame wordt gebonden. De moderne manier is dat er eerst een laag isolatie en plaatmateriaal op het dak wordt gelegd, daarop wordt dan het riet geschroefd. Wanneer in een traditioneel dak brand uitbreekt, bijvoorbeeld door blikseminslag, is dat bijna niet te blussen. Van onderen komt er lucht bij het vuur dat de brand aanwakkert, van boven kan bluswater niets uitrichten omdat het dak waterdicht is. Bij een dak waar het riet op een plaat is geschroefd komt er in geval van brand van beneden geen lucht bij. Hooguit brandt het riet van de plaat af, maar het vuur trekt niet naar binnen, de boerderij in. Dat is wat we willen.
Eerst moet dus het oude dak eraf. Het is een vreemd gezicht zo op de zolder te kunnen kijken. De vorige bewoner had met steenwol enige isolatie toegepast, maar dat voldeed niet. Nu zou het anders gaan.
Een soort aluminium dekens werden op de dakspanten gelegd en vastgespijkerd. Dat is de extra isolatielaag.
Daarna volgt een plaat waar straks het riet op geschroefd kan worden.
Tenslotte wordt het riet op het dak geschroefd.
Het resultaat is een dak dat de warmte in huis beter vasthoudt, de wind buiten de deur, en het brandgevaar aanmerkelijk vermindert. Eerlijk gezegd slapen we nu ene stuk geruster en minder koud.
